To nie jest wpis sponsorowany.

Wnerwiają mnie tablety. Łomatko, jakże mnie wnerwiają. Jak mam coś uznać za praktyczne i godne mojej uwagi, skoro nie mogę tego schować do kieszeni, tylko muszę taszczyć aktówkę bądź w ostateczności plecak. Gadżet dla gadżetomaniaków, bez żadnego zastosowania praktycznego dla człowieka w ruchu, korzystającego z samochodu, pracującego zawodowo, więc bez przerw pomiędzy wykładami i bez możliwości korzystania zeń w MPK, zresztą dodatkowy kilogram [no dobra, nawet niechby .6] sami sobie dźwigajcie. A do wanny książkę biorę.

No chyba, że chodzi o Sony Tablet P, widziany w weekend. Jak dla mnie po prostu bomba. USB 3.0 tylko by mi przeszkadzało, a 2.0 znakomicie spełni swoją rolę, Angry Birds pozwolą mi się oderwać od codzienności [bo z tym zalataniem okłamuję przecież samego siebie], a jakieś praktyczne zastosowanie w domu się wymyśli się. Bo przecież laptop nie da wszędzie rady, prawda?

Prawda?…

* * *

Do licha, doświadczam właśnie klinicznego przypadku irracjonalnej [bo żadne state-of-the-art technology to przecież nie jest] gorączki konsumpcyjnej, co zdarza mi się naprawdę rzadko. W pełni mojej przytomności logika bierze urlop na żądanie, ośrodek prakseologii w zamyśleniu ogląda sobie paznokcie, a Pan Debet wypożyczył rzutnik i wyświetla mi ekspotencjalne wykresy produktywności w funkcji czasu. Wamać, no. Od wszystkich panien Klein i Oburzonych razem wziętych stokroć bardziej w roli antykonsumpcyjnego bannera przemawia do mnie wysprejowany niegdyś napis na jakimś billboardzie, który ujrzałem w drodze do pracy: „PO CO CI TO?” Jak każdy przebłysk geniuszu, powalający swoją prostotą formy i zwięzłością treści. Całe szczęście, że mam go przed oczami, bo już dawno wpadłbym z obłędem w oczach do salonu i poprosił o ten składany tablet. Czasem jednak filozofia weekendowa okazuje się jak widać pożyteczna.

* * *

Aha, korzystając z okazji: znacie jakieś fajne gry poza Angry Birds, które mógłbym zainstalować, kiedy już ostatecznie nie kupię tego dziadostwa?