Pod wieczór

Nudno będzie, znów o socjalizmie.
Kolejna dyskusja, która nie dała mi kompletnie nic. Tłumaczenie, że uleganie racji „bo tak!”, połączonej z pieprznięciem piąchą w stół, to demoralizowanie tych jeszcze niezdemoralizowanych, spotkało się z kompletnym brakiem odzewu. Jak grochem o ścianę.
Niemniej jest jedna rzecz, która mnie zafrapowała. Absolutnym pewniakiem na wrażliwców społecznych, publicznie obnoszących się ze swoim umiłowaniem biednego, niezaradnego i często jeszcze homosiowatego, jest całkowicie poważna, prosta prośba o comiesięczne wspomożenie kwotą, powiedzmy, 500 zł. W przypadkach szczególnie ciężkich prośbę należy powtórzyć. Nawet najzagorzalsi zwolennicy solidaryzmu społecznego kładą w tym momencie uszy po sobie i znikają w czeluściach IPv4.
Na swój prywatny użytek opracowałem kiedyś teorię, w myśl której socjalista jest albo oszustem, albo ekonomiczno – socjologicznym ignorantem, albo jednym i drugiem. Parę osób się na mnie wtedy bardzo obraziło. A tymczasem w miarę zaprawiania się w elektronicznych pyskówkach twierdzenie to tylko się potwierdza. No bo jak wytłumaczyć inaczej wcześniejszy akapit? Jeśli ktoś dopuszcza za zupełnie naturalne, że jakiemuś nierobowi w imię socjalizmu warto ze wspólnego – do którego wszak dokłada się co miesiąc jeśli nie on, to jego rodzice – wydzielać co miesiąc kokosy pod przeróżnymi pretekstami, to dlaczego tak alergicznie reaguje się na moje apele o dofinansowanie mojej skromnej osoby?
Przy całej swojej skromności tezę o wyjątkowej obrzydliwości mojej osoby odrzucam. Zostają więc tylko dwie opcje: albo ten ktoś mojej prośby nie bierze na serio [co świadczy o niezrozumieniu słowa pisanego, zawsze zaznaczam, iż jest to petycja jak najbardziej poważna], albo – przy sprzeciwie wobec „darowizny bezpośredniej”, jako godzącej w jego portfel – nie dostrzega związku logicznego między płaceniem podatków a „wydzielaniem ze wspólnego”. Innej możliwości nie widzę. A opcja druga – brak dostrzegania takiego związku – świadczy o kompletnej ignorancji w zasadach funkcjonowania tego, co dzieje się dokoła nas.

QED.